مدح و شهادت امام حسن عسگری علیه‌السلام
آن کعبه‌ای که صاحب کعبه دچارش شد قسمت نشد حاجی شود، حق بی‌قرارش شد یک روز بـیـن شـیـرهـا الله اکـبر گفت شیر درنده محو او گشت و دچارش شد وقتی سه سال آقای ما در بین زندان بود یعنی سه سالِ سخت، غربت یارِ غارش شد در روزها، در کنج زندان روزه داری کرد شب ها مناجات و نماز و گریه کارش شد گرچه دل تاریک و سنگی داشت زندان بان آقـا دعـایش کـرد تـا تـقـوا نـثـارش شد تا معتمد فهمید با زندان حریفش نیست با جام زهری سویش آمد سفره‌دارش شد مسـمـوم شد آقا، میان حـجـره‌اش افـتاد بر خاک چنگی می‌زد و دلتنگ یارش شد از تـشنـگی آبی طلب کرد از غـلام اما مانع ز نوشیدن دو دست رعشه دارش شد شـکـر خـدا فـرزنـدش آمـد این دم آخر دیدار رویش روزی چشمان تارش شد اینجا امام عسگـری در بین این حجـره فرزندش آمد در کنارش غم گسارش شد در کـربـلا اما هـمیـن که جـد او افـتـاد قاتل به روی سینه، یارِ احتضارش شد رحمی به کهنه جامه‌اش حتی نکردند و دست کسی غـارتگـر آن یادگـارش شد سـالار زینب را میان خون رها کردند گـرمای سوزانِ بیـابان سـایه‌سارش شد زینب اسیری رفت و جای یک کفن آخر تکه حصیری بر تن شاه و نگارش شد |